Osman Bolulu bir şimşek gibi çaktı/Antalya'da tanıştık Ankara'ya aktı/Sevdiği öğrencilerini gözü yaşlı bıraktı. Rizvan Kanşay (felsefe öğretmeni) Gözlerinden öper

OSMAN BOLULU İLE SEÇİM SOHBETİ Sevgili Osman Bolulu, uzunca bir süredir sağlık sorunları yaşıyor. Pazar günü oyumuzu kullandıktan sonra, eğitimci-yazar arkadaşım Nusret Ertürk'le ziyaretine gittik. 86 yaşındaki eğitim çınarımız Bolulu ve kızı Asuman Hanım'la dolu dolu bir sohbet yaptık. Köy enstitülü bir eğitimci olarak, bize uzun öğretmenlik yıllarının anılarını anlattı. Osman Bolulu'nun, çalıştıkları yerlerdeki yoksul öğrencilerin gıda ve giyim kuşam giderlerini, kendisi gibi öğretmen olan eşi Nermin Hanım'la dar bütçelerinden nasıl özveriyle karşıladıklarını duygulanarak dinledik. Halkçı ve devrimci çabalarıyla karanlığa ışık olan idealist Cumhuriyet öğretmenlerine sevgimizi tazeledik. Osman Bolulu, Atatürk'e ve Cumhuriyet Devrimi'ne aşkla bağlı bir insandır. Bu seçimde çoğumuz gibi o da "stratejik oy" kullanarak HDP'yi destekledi. Çünkü Diktatör'ün Başkanlık özleminin kursağında kalmasını ve ülkeyi karanlığa götüren AKP iktidarının son bulmasını istiyordu. Bolulu ile "ortak akıl"da buluşmak ayrıca mutlu etti beni.

Güle güle Osman Bolulu, Uğurlar olsun. "Eğitimci - şair ağabeyimiz Osman BOLULU'yu da yolcu ettik. Şiiri toprağında tohum olsun..." demiş şair Abdullah Nefes, ne güzel söylemiş, nefesine sağlık... Kızları da toprağa kitaplarından attılar, kalemlerinden attılar. Toprak ana aldı koynuna hepsini... O tohumlar büyüsün koca bir çınar olsun gökyüzüne uzanan... Gölgesinde genç şairler ve dillerde şiirleri... O unutulmayacak, yaşayacak. İnanıyorum... Güle güle usta, Uğurlar olsun...

Sevgili Asuman,babana ait 1955 'Türk Sanatı' dergisinin Temmuz-Ağustos sayısında bir şiir buldum,ayrıca o dergiyi sana göndermek istiyorum, bir adres lütfen.Babanın ve senin bugününü kutluyorum,yanaklarından da öpüyorum. UZAKTA Hani geceleri çoban ateşleri parlar ya,/ Reşadiye'de işte onlar kadar ıraktayım ben./ Ellerim dallarla uzanır semaya/ Dağ çeşmeleri gibi ıssız akarım kendiliğinden/ Günler bir dişi taymı ne?/ Koşuyorum-koşuyorum tutamıyorum./ Buğday pişman bu taşa düştüğüne/ Dönüyorum-dönüyorum öğütemiyorum./ Ananın oğuldan uzaklığı/ Dikenli tarlalardan beri yoldaşım./ Tek çarem, umut kapım: yıldız parlaklığı/ Anadolu'nun yellerinde esrik başım./ Hele ki ilk göz ağrım ayni yastıkta/ Haydi bulutlar derim bir ses (baba) deyince/ Biz beş kişi, rahatı, şöhreti bıraktık ta/ Bir köydeyiz, ahlat ağacı sessizliğince./ Osman BOLULU

Yaşam karşısında daima dimdik duran bir adam, eğilmeyen. Sevgili dostumuz Osman Bolulu ile aynı dönemi yaşamanın mutluluğunu duyuyoruz. Sağlıklı nice günlere.

Ellerinize ve yüreğinize sağlık, sizi yakından izleyebileceğimiz için mutluyuz.

Osman Bey ile Komşu olduğumuz 2006 yılından beri tanışıyoruz. Çok önemli bir değer, eğitimci, yazar, aydın bir insan olarak tanıdım. Yaşayan bir tarihti ve ilerleyen yaşına rağmen devamlı olarak üretiyor, birşeyler yazıyordu, müthiş hafızası ile çok güzel sohbetlerimiz oluyordu. Bana çok güveniyor, seviyordu. Ben de elimden geldiğince istediği her zaman gidiyor, elimden gelen her konuda yardımcı olmaya çalışıyordum. Maalesef 02.08.20017 tarihinde hayata veda etti. Nur içinde yatsın.

Çocukluğumdan bu yana tanıdığım, sevdiğim, değer verdiğim; sevgili arkadaşım Asuman'ın babası Osman Bolulu'ya en içten sevgilerimi, saygılarımı sunuyorum ben de.

OSMAN BOLULU ÖĞRETMENİM Saygıdeğer Öğretmenim,sizi saygı ve sevgiyle anıyorum... Hani 1929 yılı sizin doğum yılınız ya, Hani Köy Enstitüsü okulları mezunusunuz ya, Hani Savaş yıllarının fakir, yoksul,yanmış yıkılmış köy okullarının kerpiçini karmış, direğine bayrak takmışınız ya. O bayrağın önünde andımızı öğretmişiniz ya... İşte bize dersler öncesi öyle güzel sözler söylemiştiniz ki, işte biz ondan sonra kendimizi önemli adamlar olarak görmüştük... Yani bu ülkenin sorumluluğunu farkeden ve yerine getirecek önemli adamlardık... Kafamıza vura vura değildi söyledikleriniz, sarıp sarmalayan bir ses tonu ve bizleri önemseyen hitabınızla olgunlaşıyorduk... Dünya savaşında yeryüzü toz duman olmuş, kaybolmakta olan kocaman bir ülke darmadağın olmuşken, bir Mustafa Kemal dimdik ayakta bir avuç kana karışmış toprakla, sizlere seslenmiş ve bir avuç toprağı sizlere teslim etmişti.Sizler canınızı dişinize takmış, o toprağı yuğurup, şekillendirdiniz bize devrettiniz... Biz sizlere layık olabildik mi? ... Bizler de çocuklarımıza teslim edebildik mi... Sizlerin hakkınız ödenmez öğretmenim...

benim canım öğretmenim.merhabalar.babam ve annemin bana verdiği sevgisiniz..benim ortaokul türkçe öğretmenimsiniz..sizinle en son karşılaşmamız batıkentte bir söyleşiniz idi..o gözlüğünüzü kürsüye atarak yaptığınız protest konuşma, her zaman aklımda..derslerinizde de böyle idiniz..benim heep kahramanım oldunuz.sizden ricam, babam ve annem konusunda yorum yapmanız.inanın assla kırılmam gücenmem yorumlarınıza..sadece onların yaptıkları konusunda tarihe ışık tutmanız..siz son tanıksınız benim canım öğretmenim..bilgilerinizi tarihe aktarmalısınız.sonsuz sevgi ve saygılarımla..sizi çokkkk seviyorum.o dünyanın en güzel kadını, deniz gözlü nermin teyzeme sevginiz ve sadakatiniz gelecek yüz yıla örnek olacak bence.ellerinizden sevgi ile öperim.