OSMAN BOLULU ÖĞRETMENİM Saygıdeğer Öğretmenim,sizi saygı ve sevgiyle anıyorum... Hani 1929 yılı sizin doğum yılınız ya, Hani Köy Enstitüsü okulları mezunusunuz ya, Hani Savaş yıllarının fakir, yoksul,yanmış yıkılmış köy okullarının kerpiçini karmış, direğine bayrak takmışınız ya. O bayrağın önünde andımızı öğretmişiniz ya... İşte bize dersler öncesi öyle güzel sözler söylemiştiniz ki, işte biz ondan sonra kendimizi önemli adamlar olarak görmüştük... Yani bu ülkenin sorumluluğunu farkeden ve yerine getirecek önemli adamlardık... Kafamıza vura vura değildi söyledikleriniz, sarıp sarmalayan bir ses tonu ve bizleri önemseyen hitabınızla olgunlaşıyorduk... Dünya savaşında yeryüzü toz duman olmuş, kaybolmakta olan kocaman bir ülke darmadağın olmuşken, bir Mustafa Kemal dimdik ayakta bir avuç kana karışmış toprakla, sizlere seslenmiş ve bir avuç toprağı sizlere teslim etmişti.Sizler canınızı dişinize takmış, o toprağı yuğurup, şekillendirdiniz bize devrettiniz... Biz sizlere layık olabildik mi? ... Bizler de çocuklarımıza teslim edebildik mi... Sizlerin hakkınız ödenmez öğretmenim...

Kitbınıza bayıldım. Kitabınızda; " Müfettişliğim döneminde hemen kız öğrenci sayısını sorardım , kadınlar eğitilmeden uygarlaşamayız . " demişsiniz. Ben bu lafa bayıldım ve bir kaç kez Soner Yalçın'a da yazmıştım: " Kadınlar eğitilmeden biz adam olamayız. " Ayrıca eşinize duyduğunuz aşk ta gözlerimi yaşarttı.

Çocukluğumdan bu yana tanıdığım, sevdiğim, değer verdiğim; sevgili arkadaşım Asuman'ın babası Osman Bolulu'ya en içten sevgilerimi, saygılarımı sunuyorum ben de.

Birkaç gün önce ziyaret ettim Bolulu Öğretmenimi. Sağlıklı ve çevresiyle ilgiliydi. Tüm bilincini, kitaplaştırmak istediği yazılarına, anılarına yoğunlaştırmış. Ülkesine, insanlığa borçlu olduğunu aklından hiç çıkarmayan bir aydınlanmacı. İyi yetiştirilmiş çocukları var. Bir dediğini iki etmiyorlar. Kimseden, kendisi için bir şey istediği de yok onun. Kitapları, dosyaları, şiirleri, taşlamaları, denemeleri. Tüm bu çalışmalarını, büyük insanlığın hizmetine eksiksiz sunmak bütün derdi. O'na, yapmak istediği her şeyi yapacak kadar ömür ve sağlık diliyorum.

Bugün Osman Bolulu büyüğümüzün bir kitabını aldım. Rahmetli eşi Nermin Bolulu (1929- 10 Ocak 2010) için yazdığı bu kitaptaki (Bir Gülün Aydınlığında, Kanguru Y., 2011) duygu yüklü satırları, dizeleri yüreğim titreyerek okumaktayım. Bu vesile ile Osman Bolulu hocama, nice sağlıklı yıllar dileğiyle, saygılarımı sunuyorum.

85 yaşın tecrübesi ve hala yerinde olan hafızanız için tebrik ederim

Çok şanslısın ,Böyle bir Baba'nın kızısın.

Sayın Hocam, Günaydın. Sizin için hazırlanan bu bölümü inceledim. Çok güzel olmuş. Umarım siz de beğenmişsinizdir. Size sağlıklı uzun ömürler diliyorum. Sürekli yazarak konuşarak bizleri bilgilendirmenizi, aydınlatmanızı istiyoruz. Günümüz Türkiye\'sinde doz dumandan güzelliklerin, yararlı ve işlevsel olanların pek ayırdına varılmıyor. İyi ki varsınız, iyi ki yazıyorsunuz. Saygılar sunarım. Yusuf Çotuksöken

Sevgili Osman Bolulu; sizi çok özledim. Yüreğimdeki yeriniz her zaman tüm dostlarımdan önce gelir. Eşiniz ve siz her zaman aklımdasınız: Eşsiz dostluğunuz ve değerli kaleminiz, çok sevdiğim o nükteli sohbetlerinizle bende yaşıyorsunuz. Ben bir yıl içinde ikinci kez taşındım, ev telefonum yok, sağlığım da pek iyi değil. Kızınızdan gelen iletiye çok sevindim. Umarım buradan haberleşiriz. Sizi çok seviyorum. İçten sevgimle ve dostlukla

Sağolun öğretmenim. Sizleri yeniden görüp haber aldığım için çok ben de çok mutlu oldum. O yıllara tekrar gittim ve tahta önünde masa maşında dik duruşlu, ilkeli öğretmenimi bizlere erdemi, doğruyu anlatırken tekrar gördüm. Öğretmenimle aynı okulu bitirip onunla arkadaş olma bahtiyarlığına bizleri kavuşturduğu için mutlu oldum. Ellerinizden öperim. İz bıraktınız bizlerde :)))