Sevgili Osman Bolulu; sizi çok özledim. Yüreğimdeki yeriniz her zaman tüm dostlarımdan önce gelir. Eşiniz ve siz her zaman aklımdasınız: Eşsiz dostluğunuz ve değerli kaleminiz, çok sevdiğim o nükteli sohbetlerinizle bende yaşıyorsunuz. Ben bir yıl içinde ikinci kez taşındım, ev telefonum yok, sağlığım da pek iyi değil. Kızınızdan gelen iletiye çok sevindim. Umarım buradan haberleşiriz. Sizi çok seviyorum. İçten sevgimle ve dostlukla

Sağolun öğretmenim. Sizleri yeniden görüp haber aldığım için çok ben de çok mutlu oldum. O yıllara tekrar gittim ve tahta önünde masa maşında dik duruşlu, ilkeli öğretmenimi bizlere erdemi, doğruyu anlatırken tekrar gördüm. Öğretmenimle aynı okulu bitirip onunla arkadaş olma bahtiyarlığına bizleri kavuşturduğu için mutlu oldum. Ellerinizden öperim. İz bıraktınız bizlerde :)))

Çocukluğumdan bu yana tanıdığım, sevdiğim, değer verdiğim; sevgili arkadaşım Asuman'ın babası Osman Bolulu'ya en içten sevgilerimi, saygılarımı sunuyorum ben de.

saygıdeğer osman amcamız gönülden kutluyorum bu ülkenin aydın ve aydınlık insanı saygılarımı gönderiyorum.

Reşadiye Ortaokulunda bizlere hocalık yapmış Osman İsmail Bolulu nun vefatını vesile bilerek onun hümanizmini hatırlatmak isterim. Cumhuriyet gazetesi bir hafta sonra elimize geçerken hocamız birçok arkadaşı ile yazışır, kitap bastırır, Hep üretmenin heyecanı içinde olurdu. Allah gani gani rahmet eylesin. İlk şiir kitabında Ümit Dünyası-Bulutlar-Gazi Terbiyenin Bahçesinde isimli şiirleri bana Ankara da teselli verirdi.Bastırdığı Cep imla klavuzu ise kullandığım eseriydi. Nur içinde yatsın.

Sevgili Asuman,babana ait 1955 'Türk Sanatı' dergisinin Temmuz-Ağustos sayısında bir şiir buldum,ayrıca o dergiyi sana göndermek istiyorum, bir adres lütfen.Babanın ve senin bugününü kutluyorum,yanaklarından da öpüyorum. UZAKTA Hani geceleri çoban ateşleri parlar ya,/ Reşadiye'de işte onlar kadar ıraktayım ben./ Ellerim dallarla uzanır semaya/ Dağ çeşmeleri gibi ıssız akarım kendiliğinden/ Günler bir dişi taymı ne?/ Koşuyorum-koşuyorum tutamıyorum./ Buğday pişman bu taşa düştüğüne/ Dönüyorum-dönüyorum öğütemiyorum./ Ananın oğuldan uzaklığı/ Dikenli tarlalardan beri yoldaşım./ Tek çarem, umut kapım: yıldız parlaklığı/ Anadolu'nun yellerinde esrik başım./ Hele ki ilk göz ağrım ayni yastıkta/ Haydi bulutlar derim bir ses (baba) deyince/ Biz beş kişi, rahatı, şöhreti bıraktık ta/ Bir köydeyiz, ahlat ağacı sessizliğince./ Osman BOLULU

Çok şanslısın ,Böyle bir Baba'nın kızısın.

OSMAN BOLULU'YU TOPRAKLA BULUŞTURDUK Eğitimci, ozan ve yazar Osman Bolulu'yu bugün ikindi namazından sonra Karşıyaka Gömütlüğü'nde, çok sevdiği ve adına kitap yazdığı eşi Nermin öğretmenin yanında toprağa verdik. Çocukları, akrabaları, öğrencileri, arkadaşları ve okurları, onu son yolculuğunda yalnız bırakmadılar. Osman Bolulu öğretmenimiz toprağa verilirken, çocukları, babalarının kitaplarını ve kalemlerini gömütüne bıraktılar. Köy enstitülerinden yetişmiş bir "toprak insanı" olan Bolulu'yu, sevdiklerinin omuzlarında toprakla buluşturduk. Işığı sönmeyecek...

85 yaşın tecrübesi ve hala yerinde olan hafızanız için tebrik ederim

Sayın Hocam, Günaydın. Sizin için hazırlanan bu bölümü inceledim. Çok güzel olmuş. Umarım siz de beğenmişsinizdir. Size sağlıklı uzun ömürler diliyorum. Sürekli yazarak konuşarak bizleri bilgilendirmenizi, aydınlatmanızı istiyoruz. Günümüz Türkiye\'sinde doz dumandan güzelliklerin, yararlı ve işlevsel olanların pek ayırdına varılmıyor. İyi ki varsınız, iyi ki yazıyorsunuz. Saygılar sunarım. Yusuf Çotuksöken